Dieren

Sinds Peter weg is, lijkt zijn ingestraalde fetish mij niet meer te beschermen. Het reizen gaat net iets minder soepel en ik ben inmiddels door een hond gebeten. Maar, paradijsvogel als ik ben, ik zit inmiddels in het dorpje Possotome aan Lac Aheme. Een klassiek paradijselijk oord waar ik vreemd genoeg de enige bezoekende mens ben.

Ze kunnen mij in Korea niet genoeg honden eten. Zelf heb ik inmiddels rat op mijn bord gehad, want aan die H5N1-beesten begin ik hier niet. Het was een 'rat géant' die goed smaakte, al was het even slikken. Ontdaan van ingewanden en huid lag hij toch nog heel erg rat te wezen, met staart en kop, oortjes incluis.

De slang om mijn nek in Ouidah staat me nog helder voor de geest. Een lieve, niet-wurgende python, hoezel hij dat wurgen best had gekund, zo te voelen. Maar dat was onderdeel van de show. Die hond welbeschouwd ook, zo heb je nog eens wat aan je rabies-prikken.

Morgen hopelijk meer, ik ben al blij eindelijk weer iets te kunnen posten.