Reizen

Het viel niet mee om tussentijds wat te posten, want als er dan eens een internettentje was, was het noodaggregaat kapot of de ordinateur zelf.

In het kort: we hebben ons verplaatst van Cotonou naar Savalou, waar we een sublieme eclips hebben gezien en inmiddels als professeur door het leven gaan. Vandaar naar Abomey, waar de gemeenste slavenhandelaren woonden, al zijn wij daar begrijpelijkerwijs ook wel eens van beticht. En dan vandaag naar Ouidah, weer helemaal terug in het zuiden.

We laten ons hier vervoeren per trein, bus, verlengde Peugeuot of ander vehikel. Tussen de verschillende opstapplaatsen scheuren taxibommertjes heen en weer. Het is nog altijd goed gegaan en ik begin er zowaar aan te wennen.

Morgen meer, als alles meezit.

Maandag

Heel Cotonou is vandaag aan het verkopen geslagen. De stad wordt bewoond door kleine zelfstandigen die ambulant en op markten hun spullen met kleine marges proberen te verkopen. Een weinig interessante observatie, want zo gaat het overal op de wereld. Maar het dringt zich hier wel op. We hebben ons vandaag in elk geval kopers getoond.

Gisteren hebben we lang met de enige atheïst van Benin gepraat, in een Senegalees restaurant waar om half zeven al niks meer te eten was. Afrika is geloof ik meer van drinken dan van eten. Een Libanees verderop bracht uitkomst.

Morgen vroeg op pad. De blauwe tweetaktwalm van Cotonou zal ik niet missen. Maar het is een heerlijk land, Benin.

Reis

Over de reis van gisteren valt weinig te vertellen. Ik had gehoopt dat de luchthaven van Tripoli een oord met exotische trekjes zou zijn, maar het was gewoon een luchthaven. In hotel Le Crillon stond het bier koud. Dat hadden we wel verdiend, althans voor ons gevoel. Eenmaal op bed vielen we als een blok in slaap.

Vanochtend werd ik wakker door een klop van Peter op mijn kamerdeur. Het was tien uur, tijd voor koffie en een verkennende wandeling. Benin wordt bevolkt door een plezierig soort mensen, is mijn eerste indruk. Het is warm en verontrustend bewolkt. Maar dat is verder naar het noorden vast minder, zeg ik hoopvol tegen mezelf.

Het station hier lijkt wel een opslagplaats van lege kratten. Achter een halfgesloten deur aan de zijkant zat een man. Die vertelde ons dat we hier wel degelijk met een station te maken hadden. De trein naar Bohicon vertrekt dinsdag vroeg in de morgen.

Vooravond

Morgen een hele dag reizen. De eigenaar van Hotel le Crillon in Cotonou beloofde me gisteravond lachend dat hij een paar biertjes koud zou zetten. We arriveren er ruim na middernacht. Om vast wat in de stemming te komen voor woensdag, hier mijn vorige eclipservaring: http://www.jandezeeuw.nl/reid.htm.